گلبن بی خار تویی؟

دیدم یه شب توبرکه ی خواب

دستای تو آیینه وآب

پروانه ها رو شونه ی تو

خورشید وماه،همخونه ی تو...

توقلبمون بارون گرفت

شهرو به هم زدیم

تااون ور رنگین کمون

باهم قدم زدیم...

توچشم من شیرین تره

خواب توازبیداری هام

باید تو روپیداکنم

تعبیر رویاهام...

شعرهای علیرضا آذر انگار با آدم حرف میزنند...زیبا...زیبا...آرامم کرد این ترانه وقتی تو مرا باحرفهایت دیوانه کردی.آرام شدن گاهی اصلا سخت نیست..میبینی؟فقط یک ترانه کافی بود..اما تو همیشه...دنیایت فرق دارد..چه کنم باتو؟باتو و دنیای عجیبت که هرچیزی معنایی دارد جز آنکه من فکر میکنم.چقدر سخت است...معمولا بار نفهمیدن همیشه روی دوش من می افتد.نفهمیدن ...کاش نفهماندن هم بارداشت..آنگاه میتوانستم از توگله کنم که اگر من نمیفهمم توچرا به من نمیفهمانی؟توچرا انتظارداری دنیایت را ببینم؟چرا دنیای عجیبت راهیچگاه نشانم ندادی؟مگر به آن چه تا کنون نشانم دادی اعتراضی کردم؟مگر چه کرده ام که ...بی تفاوتی سم است.درد آور است.اینکه به کسی بگویی برود راحت است.اما نهایت بی تفاوتی است.گاهی اصرار زیبامیشود.گاهی آدم دلش میخواهد بشنود که نرود.که کسی بگوید نرو...نرو..بمان...نه که بگوید برو.نه که بگوید مزاحمت نمیشوم.وای که چه جملات مهملی هستند...همان قدر که عذرخواهی بیخودی مهمل است.عذرخواهی که گفتن ونگفتنش یکیست والبته گاهی گفتنش حرص طرف مقابل را بیشتر درمی آورد.ومعمولا هم برای همین گفته میشود.یابرای طفره رفتن ازجواب یابرای آنکه حوصله ی حرف زدن نداریم.میدانی؟دعوا کردن شیرین است.برای من شیرین است اگر طرف دعوا تو باشی.یاکسی که برایش اهمیت قایلم.شیرین است چون میتوانم بعد از کلی داد وبیداد بخندم به خودم وخودت وبگویم ماچرا دعوامیکنیم؟!:)قبول کن زیباست گاهی...بعضی از قهر کردن ها آدم ها را به هم نزدیک ترمیکند.هرچند تورا هیچ پدیدی ای به من نزدیک نمیکند:):) ولی خب شاید من یک قدم به سمتت بیایم بعد ازین ناراحتی های الکی...آدم اگر آدم باشد دلش که تنگ میشود بهانه میگیرد.تونیستی.روزهاست که نیستی.دردنیای خودت قدم میزنی درشهر خودت.بادوستان خودت.به من حق بده دلم تنگ شود.تو اگر دلت تنگ نمیشود دلیل نمیشود همه را به کیش خود پنداری.دل تنگی من روزی تمام میشود.میدانم.روزی احساسم به تو ازمشتم بیرون نمیزند.کف دستم جمع میشود.اما زمان باید بگذرد تابتوانم...وزمان میگذرد.نگران نباش.چایت را بنوش.ازگندمزارمن وتو مشتی کاه میماند برای بادها...

ققنوس...