یلدای مرده ی من

هم تبریک میگویند؟ مگرچه اتفاقی افتاده است؟ مگردنیازیباشده است؟ مگرآدمهاآدم شده اند؟من

ازتبریک هایشانهم بیزارم.ازیخ زدن دراین شب تاریک وطولانی بیزارم.ازاحساس ترحم یک غریبه برای

خودمواینکه به زورکسی رانگه میداردتامراسوارآن ماشین کزایی کندبیزارم.ازنگاههای کثیف آدمهایی که

درآن نقطه ازشهربه دنبال یک دخترتنهامیگردندبیزارم.ازبی غیرتیشان.ازاینکه ...من آنقدربیزارم که حتی

حرفهای بهترین استادم مراآرام نمیکند.من آنقدربیزارم که  دیدن یک نوزادآرامم نمیکندحتی صدای خنده

هایش یازلال اشکهایش.یاتبریک کسی که روزی پناه من بود.یاازمکان هایی که مجبورشدم قدم

بگذارموخاطرات تلخ وگزنده ای رابه یادم آورند!!! یک فریادرا.من ازاین دانشگاه متنفرم اماعاشق آنم.ازاینکه

میخواهم  ازاینجابروم بیزارم.ازاینکه دلم برای اینجاتنگ میشودهم بیزارم.ازاینکه خودم راگم کرده ام ازاینکه

روزبه روزعصبی ترم ازآدمهاازصدای نفس کشیدنشان ازصدای راه رفتنشان

ازاینکه یلدای من شده مشتی قرص وسرماوظلمت وسرماوظلمت وظلمتو... 

ازاینکه دیگربه حافظ اعتقادی ندارم ازاینکه دیگربه هیچ چیزاعتقادی ندارم.ازاینکه بیشتربه فکرمردنم

تازندگی.

ازاینکه خسته ام خسته ام.وازخستگی خسته ام...ازهمه چیزبیزارم.ازبیزاری بیزارم.

میخواهم بروم.میخواهم بخوابم .ودرخوابی ابدی فروروم.وخواب نبینم....وخواب نبینم .وخواب بروم...

وقلبم بایستد.قلب خسته تپیدن ندارد.قلب بیمارتپیدن ندارد.همان بهترکه بایستد...

خوابم می آید.

میخوابم.

میخوابم.

میخوابم