آرامش

اصراربرای نوشتن،مسخره وکاملا بی فایده است.آنقدر آرام شده ام که انگار هیچ حرفی ندارم.کمی میترسم.میترسم از طوفان بعدی که در راه است.پشت هرآرامشی طوفانی ست.هرچه آرامش بیشتر طوفان سخت تر...وبازهم این چرخه ادامه دارد.احساس عجیب رهاشدگی میکنم.حس میکنم برخی ازتعلقاتم را رهاکرده ام وبارم سبک ترشده است.خیلی سبک تر.فقط یک چیز مانده.فقط یک فکر مانده.آن هم اگر پاسخش را بیابم تمام میشود.آری.خیلی زودتمام میشود.آرامم دلبندم...آرامم دخترم...زیبای خفته ام...آرامش موهبت بزرگیست.

ققنوس...